Microplastics van textiel: nieuwe norm beoordeelt voor het eerst vezelafgifte, biologische afbreekbaarheid en ecotoxiciteit

Testdienstverlener Hohenstein heeft samen met de projectpartners Trigema, Freudenberg, DBL ITEX en Paradies een nieuwe gestandaardiseerde testmethode ontwikkeld voor het detecteren en classificeren van de milieueffecten van textiel tijdens het wassen. DIN SPEC 4872 combineert analyse van vezelafgifte, biologische afbreekbaarheid en ecotoxiciteit. De testmethode volgens DIN SPEC 4872 laat zien hoeveel vezels er vrijkomen bij het wassen van textiel, hoe goed deze vezels afbreken in afvalwater en hoe schadelijk de vezelresten zijn voor het milieu. 

Studies hebben aangetoond dat bij het wassen van textiel microvezels vrijkomen in het waswater, die niet voldoende kunnen worden vastgehouden door afvalwaterzuiveringsinstallaties. Synthetische vezels vormen het grootste risico voor het milieu vanwege hun lange levensduur en onvermogen om biologisch af te breken. Biologische afbreekbaarheid alleen betekent niet dat bijvoorbeeld puur natuurlijke vezels volledig onschadelijk zijn voor het milieu. Ook zij blijven in ecosystemen totdat ze volledig worden afgebroken en kunnen ook een negatieve impact hebben. Bovendien kunnen additieven, hulpstoffen of afwerkingen die bij de textielproductie worden gebruikt, het afbraakproces verder vertragen en uitlogen in het milieu. De nieuwe norm stelt textielproducenten en leveranciers in staat om producten te testen, evalueren en vergelijken op vezelafgifte tijdens het wassen en milieu-impact.

Scroll naar boven