In 2050 moet Nederland circulair zijn, oftewel afval is de belangrijkste grondstof. Dat klinkt nog ver weg, maar in 2030 moeten we al de helft minder grondstoffen verbruiken. Hoe is dat in de praktijk?
Voor de meubelmaker of glashandelaar kan halvering van grondstoffen hetzelfde betekenen als halvering van hun productie, met faillissement als gevolg. En wat betekent dit voor producenten van zonnepanelen, windmolens en accu’s – de apparaten die voor de energietransitie nodig zijn?
Johannes Bos is oprichter en directeur van Greenwaste – het bedrijf dat zich ontfermt over het afvalmanagement van honderden bedrijven. Volgens hem is de invloed van Nederlandse bedrijven maar beperkt. Bos: “Nederland is vooral importeur van halffabricaten uit het buitenland. Daar ligt de directere verbinding met de grondstoffen. Je kunt wel willen halveren in grondstofverbruik, maar veel Nederlandse bedrijven zijn niet bij machte om deze eisen te stellen aan hun leveranciers.”
De doelstelling van 2030 is volgens Bos alleen mogelijk als we materialen aan het eind van hun levensduur scheiden, zodat het weer nieuwe grondstoffen worden. Om dit te stimuleren is volgens hem sturing van de overheid nodig. Bos: “Bedrijven hebben behoefte aan een einde-afvalstatus op afvalstromen. Met deze documentatie kan afval makkelijker worden ingezet als nieuwe grondstof.”